ATA' YA SAYGI TURU PART 2 (11.05.2019)

 

Birinci Gün;

·       - Havza’ ya geliş

·       - Terkedilmiş yurtta kalış

·      -  Mustafa’nın mükemmel Tavuk Sotesi

   Her güzel şeyin bir sonu olurmuş. Belki de benim için daha güzel şeyler olur ha? Umudum yok ama J

   Ömerlerin ( Samsun’da ilk gece kaldığımız arkadaşlar)  evinde zar zor kalma faslından sonra heybelerimizi yüklendik. Önemli not: Bir daha böyle bir tura çıkarsam yanımdaki arkadaşlarımın hiçbirisine alarm kurdurmayacağım. Zaten uyanmıyorlar. İki dakikalık uyku sefamızın içine ediyorlar. Her neyse sabahın erken saatlerinde İLK ADIM’ a gidip Havza’ ya doğru yol aldık. Bu sırada aklımdaki bazı sorular: Yokuş var mı? Varsa ne kadar dik? Bunlarla cebelleşirken ‘ Amann be Hilal ne düşünüp duruyorsun? Sonunu düşünen kahraman olamaz.’ Deyip o güzel yeşil yola sürdüm bisikletimi. Zorlandığım anda ‘ Yaparsın Hilal!’ dedim. Yaparım! Güçlü bir insanım ben.

    Yola çıkmadan önce hava durumuna baktığımızda yağışlı bir hava görünüyordu. Fakat Havza’ya 24 km kalana kadar hava mükemmeldi. Fakat o 24 Km bizim için çilekeş dakikaların göstergesiydi. Yağmur tüm şiddetiyle bastırınca kimi durup beklemeyi kimi ise zaten ıslandık deyip sürmeyi tercih etti. Bu yağmurdan biz etkilendik ama heybelerimiz etkilenmesin diye Ahmet Abiyle durup bir güzel heybelerimizi streç filmle kapladık.

-           --Eğer biskletli bir tura çıkacaksanız hava durumuna göre hazırlanmayı önceden yapmanız tavsiye edilir J-

  Beyaz atlı bir prenses gibi yağmurun sert darbelerine karşı çelik gibi durdum. Yalpaladıysam da o, rüzgar ile karışık yağmur mermilerinin arasından kurtulmayı başardım ve kendimi Benzin istasyonuna attığımda ıslanmadık yerim kalmamıştı. Yazık Mustafa ayağımı öyle güzel streç filmle kaplamıştı ki bozulduğu için üzüldüm L Tüm yol arkadaşlarım gelince ve yağmur da geri çekilip bize izin verince yine yola düştük. Havza’ da Mustafa’nın bir tanıdığının kapatılan virane bir öğrenci yurduna gittik. Bu gece burada kalıyoruz. O korku filmlerini aratmayan terkedilmiş, pis, bir o kadar da ıssız yurt koridorlarında dolaşırken ürkmemek elde değil. Mustafa ve Ahmet abinin hazırladığı güzel yemekleri mideye indirdikten sonra tüm gece bize kaldı. Şarkılarla, türkülerle ve dertleşmelerle dolu güzel, naif bir ortamdan aldığım zevk tüm yorgunluğumu attı. ( Önemli not: Ramazanda Havza’ da akşam ezanına yakın alışverişe dair tüm yerler kapanıyor. Az daha yiyecek bir şey bulamıyorduk. Yani Ramazanda Havzadaysanız ne alacaksanız öğlen olmadan alın. ) Arkadaşlarım tek tek uyuduktan sonra aldım elime seni sevgili hayatıma yoldaş olan defterim. Birkaç meraklı bakışı defedip başladım satırlarını okşamaya. 85 km yol gelmişiz benim sevgili yoldaşım. Fırtınalı bir gecede terkedilmiş bir yurtta bir grup arkadaşla, korku filmlerini aratmayacak bir ortamdan iyi geceler diliyorum.

   Aaa şeyi unuttum. Samsun’ dan Havza’ ya gelirken yol kenarında ‘KELİN YERİ’ diye bir menemenci var. Efsane menemen yapıyor. Sucuklusundan kaşarlısına… Bir daha gelirsem mutlaka uğrayacağım. Acaba bıraktığım not hala orda olur mu? Heybem gittikçe ağırlaşıyor Yoldaş. Güzel anılar biriktirmekten…                                                      

        

Yorumlar

  1. Alametli İspercet5 Nisan 2021 14:42

    Anlattıklarının gözümde tek tek canlanmasına kaç puan? Keyifle okudum. Ellerinize sağlık efenim. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bisikletsiz Bisikletli2 Mayıs 2021 07:48

      Ben 10 puan veriyorum şimdiden :) Teşekkür ederim.

      Sil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kısa Bir Özgeçmişle Beraber Küçük Adımlar...

Resim
Selam;    Bir blog yazısına nasıl başlanır? Nelere dikkat edilmelidir? vs. bu konular hakkında hiçbir bilgim yok. İlk kez böyle bir şeye adım atıyorum. Tabii lisedeyken yazdığım kompozisyonları, iki üç güne bir karaladığım güncemi ya da aşk acısı çektiğimi düşünerek karaladığım şiirleri saymazsak. O yüzden yanlışım falan olursa affola. Hayatımın iki başlangıcını birleştirdiğim için uzun soluklu bir yazı olacak. Dikkat!  Ha bir de ne saçmalıyor bu kız diyebilirsiniz. Olsun ben yazayım da söz uçar yazı kalır öyle değil mi?    Şimdi öncelikle kendimi tanıtmalıyım sanırım. Ben Hilal Şimşek.( Adımı ve soyadımı beraber kullanmayı seviyorum çünkü göğün çocuğuymuş gibi hissediyorum.) 1997 yılında Adana' nın şirin mi şirin bir köyünde dünyaya geldim. 4 kişilik bir çekirdek ailenin asi kızıyım :) Çok detaya inmek istemiyorum çünkü benim için önemli olan şimdim ve geleceğim. Şuan Ankara Üniversitesi Sosyal Hizmet Bölümü 3. sınıf öğrencisiyim.- Ben kağıtları sanala döken...
Devamı

GRİ KENTİN ÖZGÜR ÇOCUĞU

Resim
  Sevgili minnoş okurlarım;    Geri dönüşüm hızlı oldu ve bu yazımda sizlere benim için ve bence Ankara için çok önemli bir yerden bahsetmek isterim. Burası bir park. Bu Park öyle bir park ki küçük bir alan kaplamasına rağmen insanda uyandırdığı his çok ayrı bir şey. Peki nedir bu parkı bu kadar özel ve güzel kılan şey? Anlatayım;    Park binalarla kaplı yapay, bitki örtüsünün çok zayıf olduğu bu gri, bir o kadar da kasvetli şehrin oksijeni adeta. Her mevsim ayrı bir güzelliğe sahip, merkezi konumda, 7’ den 70’e herkesin rahatça yürüyüş yapabileceği, koşup oynayabileceği, arkadaşlarınla şöyle müzik yapabileceğin özgür bir park. Ankara’da yaşayan ya da en azından bir müddet burada bulunmuş insanlar ne demek istediğimi çok iyi anlar. Bu park bende sanki köyümdeymiş hissi uyandırıyor. İnsanların birbirinden keskin çizgilerle ayrılmadığı, her an herkesle iletişim kurabildiğin örneğin yoldan geçen bir bisikletliyle kolayca arkadaş olabildiğin, bir köşesinde sakin...
Devamı

Bir Acıya Kiracı

   Metin Altıok'un kaleme aldığı şahane şiir kitabı. Bilmezdim kitabı elime aldığım gün benim de bir acıya kiracı olacağımı.     Sabah erkenden gözlerimi mutlu bir şekilde açtım. Memleketime -köyüme- döneli 1 -2 gün olmuştu. Herhalde köyün o temiz havası, kuşların cıvıltısı ve horozların o "uyanın artık!" dercesine ötüşü daha fazla uykuya esir olmamı engelledi. Annemle güzel bir kahvaltı yaptık. Sonrasında annem dedi ki: " Kızım benim içimde bir sıkıntı var. Annemin yanına gitmem gerek. Onu görüp geleyim." Ben de onayladım ve annem gittikten sonra kütüphaneme doğru yol aldım. Uzun zamandır açmadığım için kitap yeni kitap kokuları, eskileriyle harmanlanmış ufak bir havasızlık kokusuyla bunumu okşadı. Tabii bu yeşil mi yeşil, kahverengi tonlarının yeşillikleri baskı kurduğu, kış havasından çok bahar havasının hakim olduğu güzel köyümde; terasımızdan bahçede yayılan koyunları izleyerek kitap okumanın keyfini çıkarmazsam olmaz. Ankara'ya götüremediğim ve kapağın...
Devamı